
Willy Georg. Zdjęcia z Warszawskiego Getta, lato 1941
20 kwietnia 2018 II wojna światowa była pierwszą wojną, w której żołnierze, zwłaszcza żołnierze niemieccy, masowo robili prywatne zdjęcia.
Niektóre przerażajÄ…ce serie, takie jak zdjÄ™cia z masakry w Babim Jarze (Baby Yar) i ich współczesne odnalezienie budzi podejrzenia: gdzie byÅ‚y dotychczas? Dlaczego znaleziono je dopiero po tylu latach? Rzeczywistość jest taka, że te serie sÄ… jedynie czubkiem góry lodowej. TysiÄ…ce zrolowanych rolek i druków z tego okresu sÄ… nadal przechowywane w prywatnych nieruchomoÅ›ciach i archiwach, które przez pół wieku nie byÅ‚y publikowane po prostu dlatego, że nie interesowaÅ‚y spoÅ‚eczeÅ„stwa. Dopiero od poczÄ…tku lat 90. zaczÄ™to siÄ™ nimi zajmować, przetwarzać, wystawiać i publikować, a dopiero w 2009 roku wydano ich pierwszÄ… zbiorczÄ… publikacjÄ™ – „Fremde w Visier Petry Bopp”. Ta monografia – album przedstawia pierwsze wyniki projektu zbierania i katalogowania zdjęć, trwajÄ…cy od 2004 roku na uniwersytetach w Oldenburgu i Jenie, na podstawie 150 prywatnych albumów wojennych.
Wehrmacht zachęcał do indywidualnego fotografowania i upoważniał żołnierzy do używania osobistych kamer na froncie. Producenci aparatów i akcesoriów fotograficznych bombardowali ich reklamami:
„Zeiss Tessar za wasze wspomnienia z wojny!”
„Voigtländer Kleinbildkamera do ostatecznego zwyciÄ™stwa!”
„Agfa Photos: most miÄ™dzy frontem a ojczyznÄ…!”
Żołnierze korzystali z okazji bardzo chętnie.
Radiooperator Willy Georg z Münster urodziÅ‚ siÄ™ w 1911 r.- zaciÄ…gnÄ…Å‚ siÄ™ do wojska jako „stary żoÅ‚nierz”. ByÅ‚ znakomitym fotografem, a podczas sÅ‚użby uzupeÅ‚niaÅ‚ swoje dochody, robiÄ…c zdjÄ™cia swoim kolegom z aparatu Leica. Latem 1941 r., kiedy ich oddziaÅ‚ stacjonowaÅ‚ w Warszawie, zostaÅ‚a wydana mu przepustka przez jednego z jego oficerów, po czym Willy zostaÅ‚ poinstruowany aby wszedÅ‚ do zamkniÄ™tego getta i robiÅ‚ zdjÄ™cia tego, co tam zobaczy. Georg zużyÅ‚ cztery rolki filmów i zaczÄ…Å‚ piÄ…tÄ…, kiedy zatrzymaÅ‚a go niemiecka żandarmeria. Skonfiskowali film w aparacie, ale na szczęście nie sprawdzili kieszeni, zanim eskortowali go z getta. Georg opracowaÅ‚ cztery zwoje w getcie w Warszawie i zachowaÅ‚ zdjÄ™cia przez najbliższe pięćdziesiÄ…t lat wraz z innymi obrazami wojennymi. Pod koniec lat 80. spotkaÅ‚ Rafaela Scharfa z Londynu, badacza relacji polsko-żydowskich, któremu daÅ‚ te zdjÄ™cia, i który opublikowaÅ‚ je w 1993 roku w postaci książki- albumu pt. „W warszawskim getcie: Lato 1941”.
Oto część zdjęć Willy Georga:
Ten Dokument jest ważny dla przyszÅ‚ych pokoleÅ„ – oglÄ…dam te zdjÄ™cia i jestem niezmiernie smutna -czÅ‚owiek jest w stanie przeżyć ogromne cierpienia -ale nie raÅ„my siÄ™ –
MajÄ… swojÄ… autonomiÄ™ o którÄ… prosili Niemców od poczÄ…tku II wojny. ZdjÄ™cia pokzujÄ… olbrzymiÄ… rozpiÄ™tość w statusie spoÅ‚ecznym od żebraka do arystokracji żydowskiej.
Żydzi innym Żydom zgotowali ten los. Za pieniądze rotschildow hitler doszedł do władzy.
Zadziwiająca jest ta ich obojętność na los drugiego człowieka.
Zdjęcie kobiety z dzieckiem na reku, to zdjęcie mojej mamy ze mną na ręku. Mama zginęła, ja zostałem uratowany przez polską rodzinę Radlińskich.
Panie Krzysztofie, prosimy o kontakt na adres email:
redakcja@tropicielehistorii.pl
Szanowny Panie Krzysztofie,
bardzo proszę o kontakt. Naukowo zajmuję się taką tematyką i chciałabym z Panem porozmawiać.
Pozdrawiam serdecznie,
Aleksandra
Honte aux antisémites qui regardent ces photos sans frémir. Puissent-ils baisser la tête et humblement demander pardon pour leurs offenses aux opprimés.